| Autor: redakcja1

Przebieg warunków agrometeorologicznych w okresie od jesieni 2015 r. do lata 2016 r.

Przygotowanie pól pod zasiewy ozimin na jesieni 2015 r. rozpoczęto na początku września. Przesuszenie gleby, miejscami sporo, utrudniało wykonywanie upraw przedsiewnych oraz siewów ozimin.

Przebieg warunków agrometeorologicznych w okresie od jesieni 2015 r. do lata 2016 r.
Jak wskazuje Główny Urząd Statystyczny, siewy zbóż ozimych oraz rzepaku i rzepiku ozimego przeprowadzano jednak raczej w optymalnych terminach agrotechnicznych. Do końca drugiej dekady października zakończono rozpoczęte we wrześniu siewy żyta i pszenżyta oraz pszenicy ozimej. Występujące wtedy opady deszczu, poprawiły stan uwilgotnienia gleby i miały sprzyjający wpływ na procesy kiełkowania ziarna i wschody roślin.
 
Oziminy wysiane w październiku stopniowo wschodziły, a te wysiane we wrześniu pod koniec października zaczęły się krzewić. Utrzymująca się w listopadzie wysoka jak na tę porę roku temperatura powietrza podtrzymywała wegetację i stwarzała korzystne warunki dla wschodów, wzrostu i rozwoju późno zasianych ozimin, w tym głównie pszenicy. Dobowe wahania temperatury powietrza sprzyjały hartowaniu się roślin.
 
W drugiej połowie grudnia rośliny weszły w stan zimowego spoczynku dobrze wyrośnięte i rozkrzewione. Styczniowe mrozy, w trakcie których odnotowano spadki temperatury powietrza poniżej -20 st. C, przy braku okrywy śnieżnej, spowodowały straty w zasiewach ozimin. Uszkodzenia roślin wystąpiły głównie na plantacjach rzepaku, jęczmienia ozimego charakteryzującego się najmniejszym ze zbóż poziomem mrozoodporności oraz pszenicy ozimej w odmianach o słabej lub obniżonej mrozoodporności.
 
Wymarznięcie roślin było różnorodne lokalnie. Największe uszkodzenia mrozowe roślin zaobserwowanego w północnej części kraju. W trzeciej dekadzie stycznia znaczna zwyżka temperatury powietrza przyczyniła się do zakłócenia zimowego spoczynku roślin powodując ich osłabienie oraz obniżenia zimotrwałości i mrozoodporności. Wysoka temperatura powietrza w lutym ze średnią powyżej normy z wielolecia powodowała kolejne zakłócenia w zimowym spoczynku roślin. W pierwszej połowie marca nastąpiło ruszenie wegetacji roślin ozimych.
 
Uwilgotnienie wierzchniej warstwy gleby na początku okresu wegetacyjnego zabezpieczało potrzeby wodne roślin pomimo raczej bezśnieżnej zimy, a korzystne warunki agrometeorologiczne umożliwiły wykonywanie prac polowych. Siewy zbóż jarych rozpoczęto w drugiej dekadzie marca, a zakończono pod koniec kwietnia.
 
Warunki atmosferyczne w kwietniu sprzyjały prowadzonym pracom polowym, natomiast występujące w obrębie pierwszej i drugiej dekady kwietnia chłodne dni z niedoborem opadów hamowały tempo wzrostu i rozwoju roślin. Niedobór opadów, przyczynił się do pogorszenia warunków wilgotnościowych gleby, a potrzeby wodne upraw nie były w pełni zaspokojone. Na początku maja ciepła i słoneczna pogoda sprzyjała wzrostowi i rozwojowi roślin. W wyniku wiosennego niedoboru opadów stan wielu upraw w rejonach dotkniętych deficytem wody, przede wszystkim na glebach słabszych, uległ pogorszeniu.

Notowane w drugiej i trzeciej dekadzie czerwca opady deszczu, miejscami dość obfite, poprawiły stan uwilgotnienia przesuszonej wierzchniej warstwy gleby, w tym przede wszystkim w północno-zachodniej części kraju. Lokalnie obfite opady połączone z burzami i silnym wiatrem oraz gradobicia spowodowały wylegnięcie łanów zbóż oraz częściowe uszkodzenia i zniszczenia upraw. W pierwszej połowie lipca notowano dojrzewanie upraw, a opady deszczu zapewniają dobre uwilgotnienie gleby. W drugiej dekadzie miesiąca lokalnie przystąpiono do koszenia rzepaku i rzepiku, a następnie poszczególnych zbóż, w szczególności jęczmienia ozimego i żyta. Przebieg warunków atmosferycznych w okresie żniw będzie miał decydujący wpływ na wielkość i jakość uzyskanych zbiorów.


Tagi:
źródło: