Niedobory siarki. Przyczyny i skutki

W przyrodzie powinno się wszystko harmonijnie bilansować. Niewskazany jest zarówno nadmiar, jaki niedobór kontentego czynnika. Na dowód tego stwierdzenia powstały prawa rządzące środowiskiem, m.in. prawo minimum Liebiga. W rolnictwie rozumiane jest, że wielkość plonu roślin uprawnych zależy od składnika pokarmowego znajdującego się w glebie w najmniejszej ilości, czyli każdy czynnik w minimum jest ograniczającym prawidłowy wzrost i rozwój roślin.

Niedobory siarki. Przyczyny i skutki

W latach 70 i 80 XX wieku w Polsce często mówiło się o siarce, jej związkach i przemianach, ale w kontekście negatywnego wpływu tego pierwiastka na środowisko. Związki siarki w postaci tlenków SO2 stanowią główny składnik zanieczyszczeń o charakterze kwaśnym, emitowanych do atmosfery. Z ówczesnych badań wynika, że do roku 1990 bilans siarki był zrównoważony. Potrzeby pokarmowe roślin na ten składnik były zaspokojone. Stosowanie nawozów organicznych wpływało na dodatni bilans siarki w glebach.
 

Dopiero w ostatnich kilkudziesięciu latach, kiedy to nastąpiła rewolucja w sposobie postrzegania ochrony środowiska naturalnego, siarka stała się obiektem badań w kontekście nawozowym i odżywczym dla roślin. Ograniczenie emisji siarki do atmosfery spowodowało mniejszy opad siarki na rośliny i na glebę. Zmiany w sposobie wykorzystywania nawozów z dodatkiem siarki, jak również nawozów fosforowych, ograniczenie nawożenia organicznego oraz zmniejszona ilość SO2 z powietrza, spowodowały wystąpienie na terenie Polski regionów z niedoborami siarki.
 

Objawy niedoboru wystąpiły w pierwszej kolejności u roślin o wysokich wymaganiach pokarmowych wobec tego pierwiastka, czyli na rzepaku, motylkowych i kapustnych.
 

Dalsze badania wykazały, że niedobory występują nie tylko na roślinach, ale przede wszystkim w glebach. Na podstawie badań monitoringu prowadzonych przez Okręgowe Stacje Chemiczno - Rolnicze, stwierdza się, że około 70% gleb charakteryzuje się niską zasobnością w siarkę dostępną dla roślin. Największy udział gleb o niskiej zasobności przyswajanej siarki stwierdza się na glebach lekkich, piaszczystych z małą zawartością próchnicy.
 

Ogólna, czyli całkowita zawartość siarki w mineralnych glebach Polski wynosi około 0,04%. Około 50-95% siarki całkowitej występuje w związkach organicznych a pozostała część to związki mineralne. Zawartość siarki w glebach uprawnych wynosi około 1%. Jednak siarka w środowisku występuje w różnym stopniu utlenienia. Aktywną formą siarki są siarczany, czyli S-SO4. Siarka w glebie zwykle występuje w formie organicznej.

Czytaj dalej na następnej stronie...



Tagi:
źródło: