Zbiory siana łąkowego
Warunki meteorologiczne wykazywały jednak bardzo duże zróżnicowanie w poszczególnych rejonach i decydowały o wzroście runi po zbiorze I pokosu. W lipcu występowały opady deszczu o charakterze burzowym, wynoszące 20 mm wody w bardzo krótkim czasie, bo w ciągu 1-2 godzin. Deszcze te niejednokrotnie stanowiły 30% sumy miesięcznych opadów, jednak ulegały znacznym spływom powierzchniowym nie nawadniając gleb.
Niesprzyjający rozkład opadów deszczu przy rekordowo wysokich temperaturach powietrza, jakie zaobserwowano w tym okresie, spowodowały suszę rolniczą, która zaczęła się w czasie wzrostu II pokosu na łąkach trwałych. Wpłynęło to także bardzo niekorzystnie na odrost runi na pastwiskach. Największe straty potencjalnych plonów II pokosu notowano na łąkach położonych w siedliskach suchych, a więc na średnich i słabych glebach mineralnych lub mineralno-murszowych o małej retencji wodnej, korzystających przede wszystkim z wód opadowych.
Plony II pokosu traw łąkowych w przeliczeniu na siano oceniono na 10,5 dt/ha, a zbiory z łąk trwałych z drugiego pokosu wyniosły 2,8 mln t.