Stefanotis bukietowy (Stephanotis floribunda)

Posiada długie, białe, woskowane kwiaty kontrastujące z ciemnym, wiecznie zielonym listowiem. Charakteryzuje się mocnym, egzotycznym zapachem, który w nadmiarze może być męczący. Kwiaty kwitną od maja do października i utrzymują się przez długi czas. Jako pnący krzew, może rozrastać się na drucie lub rusztowaniu, w zależności od wolnego miejsca w domu. Niewielkie rozmiary tej rośliny można otrzymać poprzez poprowadzenie jej po kabłąku i przycinanie pędów.
 

Optymalne warunki dla prawidłowego rozwoju stefanotisa zapewnia temperatura w ganicach od 16 do 21 st. C., choć w zimie wytrzymuje nawet w 10 st. C. Oprócz tego wymaga dobrego, lecz rozproszonego oświetlenia i ochrony przed silnym słońcem w lecie. Podczas zimowego okresu spoczynku należy umieszczać go w chłodzie. 
 

Stefanotis w okresie wzrostu potrzebuje dużo wody, w szczególności okazy bardzo dojrzałe. Podłoże powinno być wilgotne, ale nie przesiąknięte wodą. Z kolei zimą ziemia przed kolejnym polaniem powinna wyschnąć.
 

Wzrost roślin od maja do października należy wspomagać nawożeniem, przynajmniej raz na miesiąc. Odpowiedni nawóz do tego gatunku roślin domowych to 50-procentowe stężenie.
 

Przesadzać się go powinno tylko wtedy, gdy nie mieści się w doniczce, gdyż stefanotis nie lubi naruszania korzeni. Należy w tym celu stosować przepuszczalną, gliniastą ziemię. Można go również uprawiać w dużych donicach, ale wówczas należy co roku zmieniać górną warstwę ziemi. Pędy natomiast jak najszybciej owijać wokół podpory, aby się nie poplątały.
 

Niekiedy na spodzie liści mogą pojawiać się tarczniki lub pod kępkami „waty” w pachwinach liści – wełnowice. Szkodniki te usuwa się poprzez pocieranie rośliny wacikiem nasączonym alkoholem metylowym.