Najważniejszym elementem działań mającym na celu zmniejszenie straty azotu i fosforu z rolnictwa jest optymalizacja nawożenia, a więc dostosowanie dawek nawozów do rzeczywistych potrzeb oraz używanie ich w odpowiednim czasie i we właściwy sposób.
Dawki nawozów powinny być dobrane do możliwości ich pobierania przez rośliny. W prawdzie zagrożeniem dla środowiska wodnego są składniki dostarczane w nawozach, ale niewykorzystane przez rośliny. W warunkach optymalnych dla wzrostu rośliny pobierają duże ilości składników pokarmowych, czego wynikiem są wysokie plony. Działanie czynników ograniczających wzrost sprawia, że duża część użytej dawki nawozów pozostaje w glebie i może przedostawać się do środowiska wodnego.
Ze względów środowiskowych największe znaczenie ma optymalizacja nawożenia azotem, ale nie można zapominać, że efektywność wykorzystania tego składnika zależy od zaopatrzenia roślin we wszystkie niezbędne składniki pokarmowe. Jak zauważają eksperci z Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, optymalizacja nawożenia ma ważne znaczenie także z powodów ekonomicznych, gdyż strata każdego kilograma składnika z zastosowanych nawozów ma wymierny skutek finansowy.
Podstawowym warunkiem optymalizacji nawożenia jest rozpoznanie właściwości gleb i jej zasobności w składniki pokarmowe.
źródło: Gospodarz.pl/Centrum Doradztwa w Brwinowie, materiały szkoleniowe "Dobre praktyki rolnicze na OSN" foto:
KSC