Norma dotycząca utrzymania stref buforowych wzdłuż cieków wodnych

Celem normy jest przede wszystkim ochrona jakości wód. Na jakość zasobów wodnych wpływają zanieczyszczenia z różnych źródeł, w tym także zanieczyszczenia pochodzące ze źródeł rolniczych, w szczególności azotany. Dlatego jednym z działań służących ochronie jakości wody jest zakaz stosowania nawozów naturalnych i mineralnych na gruntach rolnych w odległościach od brzegu cieków i zbiorników wodnych, określonych w przepisach w sprawie szczegółowego sposobu stosowania nawozów oraz prowadzenia szkoleń z zakresu ich stosowania.
 

Nowa norma stanowi element zasady wzajemnej zgodności (cross-compliance), co oznacza, że w przypadku jej nieprzestrzegania konsekwencją będzie odpowiednie zmniejszenie płatności bezpośrednich.
 

W zakresie tej normy obowiązują przepisy odnoszące się do zakazu stosowania na gruntach rolnych gnojowicy w odległości co najmniej 10 m, a w przypadku pozostałych nawozów w odległości co najmniej 5 m od brzegów:

• jezior i zbiorników wodnych o powierzchni do 50 ha;
• cieków wodnych;
• rowów, z wyłączeniem rowów o szerokości do 5 m liczonej na wysokości górnej krawędzi brzegu rowu;
• kanałów w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo wodne ( ustawa z 18 lipca 2001 r. Dz. U. z 2012 r. poz. 145).

Odrębne regulacje obowiązują w przypadku zbiorników mających szczególne znaczenie dla bilansu wodnego dla potrzeb kraju m.in. chodzi tutaj o jeziora i zbiorniki wodne o powierzchni powyżej 50 ha, strefy ochronne ujęć wody oraz obszary morskiego pasa nadbrzeżnego. W przypadku powyższych elementów ustanowiono 20 - metrową strefę, w ramach której nie można stosować nawozów.