Ryś na swoim
Przez większą część roku samce i samice rysia żyją oddzielnie. Spotykają się w okresie godów. Czasami można zobaczyć grupy rysi składające się z 2, 3 lub 4 osobników, w której jeden z osobników jest wyraźnie większy od pozostałych. Są to grupy rodzinne, czyli samice z młodymi w ich ‘areale osobniczym’. Swoje areały mają oczywiście także samce i nie dość, że są one znacznie większe niż areały samic, ale obejmują swym zasięgiem częściowo lub w całości także te w których żyją samice (jedna lub kilka z nich). O ile też wielkość areału samicy zależy od możliwością wykarmienia młodych, o tyle w przypadku samców o wielkości decyduje … ‘samcza zaborczość’. Inaczej mówiąc, zdolność do wywalczenie i utrzymania terenu z jak największą ilością samic. Tam gdzie żyją rysie, tworzy się więc bardzo ciekawa struktura, złożona z areałów samic z młodymi oraz nakładających się nie areałów samców. To w tej strukturze muszą się odnaleźć swoją życiową przestrzeń osobniki młodociane. Młode rysie szukają swojego miejsca do życia w kompleksie leśnym w którym się urodziły, albo, podobnie jak i młodzi ludzie, zmuszone są podjąć bliższe lub dalsze wędrówki w świat.
Wymagający jak ryś
Rysie wymagają odpowiedniej jakości lasów do życia tj. takich, w których znajdą bezpieczne miejsca do odpoczynku, wychowania młodych i zasobnych w pokarm. Zmiany w środowisku powodowane przez człowieka - uproszczenie struktury lasu, budowa i rozbudowa dróg oraz osiedli na obszarach leśnych lub w ich pobliżu – negatywnie wpływa na rysia. Nic więc dziwnego, że gatunek ten występuje zaledwie w 12% naszych lasów. Innym bardzo ważnym problemem jest brak ciągłości ekologicznej lasów. To bardzo utrudnia rozprzestrzenianie się tego gatunku. Choć ryś od 1995 roku jest w Polsce pod ścisłą ochroną prawną, to w północno-wschodniej Polsce jego sytuacja pogorszyła się na tyle, że konieczne jest prowadzenia jego aktywnej ochrony...