Czarna porzeczka w Polsce rośnie nie tylko w przydomowych ogródkach, ale także w lasach z wysokim poziomem wód gruntowych, o utrudnionym odpływie, zwanych olsami. Takie porzeczkowe olsy występują w całej nizinnej części kraju, tam gdzie poziom wody gruntowej przez dłuższy czas pozostaje ponad powierzchnią terenu.
Ols jest jednym z najpiękniejszych, choć jednocześnie najbardziej niedostępnych i nieprzyjaznych dla człowieka typów lasu. Już po zrobieniu pierwszych kroków w jego głąb wiemy, że wędrówka nie będzie beztroskim spacerem. Miejsca takie są przez cały rok zabagnione, a okresowo całkowicie zatapiane.
Drzewostan w takim zbiorowisku składa się prawie wyłącznie z olszy czarnej, która zazwyczaj jest strzelistym drzewem o ciemnej korze. W podszycie, czyli warstwie krzewów, oprócz porzeczki czarnej rośnie m.in. kruszyna pospolita, czeremcha zwyczajna, kalina koralowa oraz niektóre gatunki wierzb.
Ols porzeczkowy jest ostatnim etapem zarastania torfowisk niskich, i przy zachowaniu odpowiednich stosunków wodnych, stanowi na torfach trwałe zbiorowisko leśne, które nie ulega zauważalnym przekształceniom.
Na terenie Nadleśnictwa Łopuchówko (RDLP w Poznaniu) olsy porzeczkowe występują najczęściej na obrzeżach jezior oraz w rozległych dolinach rzecznych, m.in. porastają brzegi Kanału Dzwonowskiego.
Czytaj dalej na następnej stronie...