W połowie lipca pracownicy lubelskiego RDOŚ odwiedzili Nadleśnictwo Międzyrzec (RDLP w Lublinie). Podczas kontroli zauważono w gnieździe pisklaka. Młodego ptaka udało się zmierzyć oraz zaobrączkować, w czym pomagała tamtejsza leśniczka. Młody orlik krzykliwy ważył 1145 g, długość dziobu wyniosła 42 mm, a złożonego skrzydła 362 mm. Pisklę do końca lipca będzie już całkowicie upierzone i prawdopodobniej wtedy opuści gniazdo.
Jak podkreśla Adrian Wasiluk z Nadleśnictwa Międzyrzec, orliki krzykliwe w swoim rewirze posiadają kilka gniazd i każdego sezonu mogą wybierać inne.
Z informacji zawartych w „Trendach liczebności ptaków w Polsce” wydanych przez Inspekcję Ochrony Środowiska, orlik najliczniej gniazduje we wschodnich Karpatach, na Lubelszczyźnie, Podlasiu oraz Warmii i Mazurach. To właśnie przez Polskę przebiega zachodnia granica zasięgu jego naturalnego występowania.
Gniazduje w lasach, preferując starsze drzewostany mieszane, wokół których położone są dobre tereny żerowiskowe. Ich głównym pokarmem są przede wszystkim gryzonie, rzadziej płazy, gady i drobne ptaki. Warto nadmienić, że jest on nielicznym gatunkiem lęgowym, a wielkość jego populacji sięga 2,3 – 2,7 tys. par.
Duże znaczenie w ochronie tego gatunku ma wyznaczanie stref ochronnych. Na terenie Nadleśnictwa Międzyrzec znajduje się już 16 stref ochronnych wokół miejsc rozrodu i regularnego przebywania orlika krzykliwego! Wokół ich gniazd obowiązuje strefa ochronna:
-
przez cały rok w promieniu do 100m,
-
a okresowo (od 1 marca do 31 sierpnia) – w promieniu do 500 m od gniazda.
Łączna powierzchnia gruntów na terenie Nadleśnictwa Międzyrzec objęta ochroną strefową gatunków chronionych wynosi niemal 950 ha.
Orlik krzykliwy jest ptakiem o dość pokaźnych rozmiarach. Rozpiętość skrzydeł sięga nawet do 160 cm, a długość ciała do 65 cm. Jest on wyraźnie większy od myszołowa zwyczajnego.
W ubarwieniu orlika krzykliwego dominują różne odcienie brązu, od ciemnobrunatnych lotek i sterówek, poprzez jasnobrązowe upierzenie tułowia i pokryw skrzydłowych po żółtobrązowy wierzch głowy. Szpony i nasada dziobu są jaskrawożółte.