Stanowisko Copa-Cogeca na temat pośredniej zmiany użytkowania gruntów (ILUC)

Zgodnie ze opinią Copa-Cogeca, pomimo, że produkcja żywności jest głównym celem rolnictwa, Unia Europejska dysponuje również możliwością produkcji biopaliw i biopłynów bez ponoszenia odpowiedzialności za pośrednie zmiany użytkowania gruntów w innych sektorach i/lub w krajach trzecich z następujących powodów:

• rolnictwo UE nie wykorzystuje całości gruntów rolnych, które były dawniej uprawiane w UE;

• jedynie część roślin oleistych, zbóż i buraków cukrowych wykorzystywanych do produkcji biopaliw jest naprawdę przekształcana w energię. Większość w nich pozostaje w sektorze żywnościowym, głównie jako pasze.

W UE rolnicy poddają w wątpliwość wysiłki włożone w ochronę środowiska naturalnego i poprawę jego stanu. Jeśli WPR po roku 2013 stanie się jeszcze "zieleńsza", może ona ograniczyć poprawę produktywności rolnej, co jest jednym z głównych czynników ewaluacji ILUC.

Również bez sensu byłoby wkładanie wysiłku w uniknięcie wzrostu zmian użytkowania gruntów związanych z biopaliwami i biopłynami jeśli polityka handlowa UE przyczynia się do ich wzrostu, przez co zwiększa sie ilość emisji. Copa-Cogeca uważa, że spójna polityka rolna, energetyczna, środowiskowa oraz handlowa są konieczne. Sektor biopaliw i biopłynów nie powinien zostać ukarany, jeśli w innych politykach UE podejmuje działania, które hamują poprawę produktywności rolnictwa europejskiego lub zobowiązują je do przeniesienia produkcji do stref podlegających wylesieniu i o wyższym poziomie emisji gazów cieplarnianych.

Biorąc pod uwagę argumenty przedstawione powyżej, oraz wyniki badań IFPRI zaktualizowane w roku 2011, skąd zaczerpnęliśmy nasze dane, Komitet Copa-Cogeca sprzeciwia się wprowadzeniu kary ILUC w sektorze biopaliw i biopłynów. Rolnictwo UE nie wykorzystuje całości gruntów rolnych, które były dawniej uprawiane w UE;

Od roku 2008 całkowita powierzchnia upraw (zboża, rośliny oleiste i białkowe) obniżyła się o 1,6 milionów hektarów, spadając z 71,2 do 69,6 milionów hektarów. Ponadto, ograniczenia eksportu cukru nałożone na UE przez WTO uwolniły 700 000 hektarów buraków cukrowych. Współprodukty bogate w białka powstałe przy wytwarzaniu biopaliw mogłyby ograniczyć silną zależność UE od importu paszy.

• Na litr bioetanolu wytworzonego w UE, można otrzymać od 1 do 2 kg współproduktów o przeznaczeniu paszowym. Produkcja 16 milionów ton bioetanolu, potrzebnych do zastąpienia 10% paliw w UE w 2020 wytworzyłaby do 21 milionów ton pasz dla zwierząt, jak np. produkcja DDGS zastępuje 6,6 milionów hektarów upraw soi w krajach trzecich,

• Między rokiem 2003 a 2008 uprawy rzepaku wzrosły z 12 milionów ton do 19 milionów ton, wytwarzając w ten sposób 4 miliony dodatkowych ton makuchów. Te 4 miliony ton makuchu rzepakowego zastępują już 2 miliony hektarów upraw soi w krajach trzecich. W UE-27 szacuje się, że potencjał uprawy roślin oleistych wynosi 39 milionów ton, co daje 7,3 miliony ton dodatkowych makuchów. W sumie, 11,3 miliony ton makuchu rzepakowego zastępują już 5,6 miliony hektarów upraw soi w krajach trzecich.

Nawet jeśli uprawa soi nie jest bezpośrednim powodem wylesiania stwierdzono, że brazylijska produkcja wołowiny została przeniesiona do stref zalesionych, w celu pozostawienia miejsca na uprawy soi. Produkcja biopaliw w UE w rezultacie przyczyni się nie tylko do ograniczenia powierzchni potrzebnej na produkcję paszy dla zwierząt, ale również do kompensaty zmian użytkowania gruntów spowodowanych importem soi. Poza tym, sprawozdanie Komisji ukazuje że produkcja wołowiny w Brazylii powoduje dwa razy wyższą emisją gazów cieplarnianych niż produkcja mięsa wołowego w UE. Jeśli weźmiemy również pod uwagę wylesianie spowodowane produkcją wołowiny w Brazylii, powoduje ona czterokrotnie wyższe emisje.

Źródło: http://www.kib.pl/