13 Międzynarodowy Kongres Rzepakowy w Pradze

Duże znaczenie dla tego procesu miał wzrost znaczenia produkcji biodiesla, na którego produkcję w roku 2010 zużyto 7 milionów ton oleju rzepakowego co stanowiło 70% całkowitego zużycia tego oleju w Unii Europejskiej. Zdaniem T. Mielke rzepak i kanola nabierają w porównaniu do innych upraw roślin oleistych coraz większego znaczenia ze względu na wyższą zawartość oleju w nasionach, wyższy plon oraz atrakcyjne ceny i zyski jakie można uzyskać z 1 hektara. Autor podkreślił konieczność dążenia do dalszego wzrostu plonów uzyskiwanych z tych upraw ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia odmian mieszańcowych w tym procesie.

W Kongresie uczestniczyło ponad 900 osób reprezentujących naukowców i praktyków z  36 krajów Europy, Azji, Australii i obu Ameryk. Wśród delegatów na Kongres zdecydowanie dominowali przedstawiciele Chin i Indii. Polskę reprezentowało 37 osób, najwięcej z IHAR i IOR Poznań. Delegacja PSPO liczyła 3 osoby.

Kongres prowadził swoje obrady w 9 sekcjach problemowych.

Większość referatów i doniesień skoncentrowana była w sekcjach Genetyka i Hodowla oraz Ochrona Roślin. Pozostałe sekcje to: Zarządzanie Uprawą, Handel i Ekonomika, Jakość Środków Spożywczych, Jakość Pasz Rzepakowych, Biopaliwa na Bazie Oleju Rzepakowego,  Procesy Przerobu i Rafinacji oraz Genomika i Biotechnologia.

W Sesji posterowej zaprezentowano 386 posterów.

Obserwacja obrad Kongresu pozwala na wyciągnięcie kilku wniosków dotyczących światowych aspektów i głównych kierunków badań w zakresie globalnej problematyki rzepakowej:

1. Rzepak coraz szybciej staje się rośliną wywierającą coraz większy wpływ na kształt światowego rynku roślin oleistych przy istnieniu potencjału zapewniającego dalszy wzrost jego produkcji,

2. Istnieje bardzo duże zainteresowanie rzepakiem naukowców i producentów z  Azji w tym głównie z Chin, Indii oraz Korei Południowej,

3. Można zanotować wzrastające zainteresowanie uprawą rzepaku w Australii i w Argentynie, w której  uwzględnia się możliwość zmniejszenia uprawy soi na rzecz zwiększenia uprawy rzepaku,

4. Wzrastające zainteresowanie nauki problematyką dotyczącą odmian „000” przy jednoczesnym nasileniu prac badawczych nad możliwościami zwiększenia znaczenia pasz rzepakowych w produkcji zwierzęcej,

5. Znaczny wzrost znaczenia problematyki fitopatologicznej w stosunku do dotychczas dominującej w uprawie rzepaku problematyki entomologicznej i herbologicznej.

Biorąc udział w pracach kilku różnych sekcji problemowych zauważyłem, że rozpatrując zagadnienia związane z produkcją rzepaku i oleju rzepakowego w skali światowej bardzo często autorzy wykładów czy doniesień, szczególnie z Kanady, USA czy z antypodów, utożsamiali lub zamiennie używali określenia rzepak i kanola.

Wyraźnie natomiast oddzielnie rozpatrywał te uprawy Thomas Mielke we wspomnianym już uprzednio wykładzie inauguracyjnym.

W tym miejscu pozostaje do rozważenia czy ze względu na czytelność danych statystycznych dotyczących wielkości produkcji nasion oraz oleju rzepakowego w wymiarze światowym i europejskim należy rozpocząć dyskusję nad potrzebą wprowadzenia oficjalnego rozróżnienia w statystyce rzepaku i kanoli.

Następny Kongres Rzepakowy odbędzie się za 4 lata w Kanadzie.