Zmiana ustawy o organizacji rynku rybnego

Dostosowano terminologię zgodnie z nowymi przepisami wspólnotowymi; zastąpiono termin: „program operacyjny” terminem: „plan produkcji i obrotu”. Określono również procedurę dotyczącą obowiązku składania i zmiany planów produkcji i obrotu. Organizacje producentów zobowiązano do przedkładania ministrowi ds. rybołówstwa sprawozdania rocznego, opisującego realizację planu produkcji i obrotu. Uchylono przepisy dotyczące planu poprawy jakości, gdyż aktualne przepisy wspólnotowe nie uwzględniają takiego planu.

Nowe przepisy uproszczają interwencję na rynku rybnym poprzez rezygnację z części dotychczas obowiązujących mechanizmów, pozostawiając wyłącznie jeden instrument związany z składowaniem utrwalonych produktów rybołówstwa. Ma to służyć wspieraniu stabilności rynku oraz zwiększaniu zysków producentów.

Do ustawy dodano rozdział 8a, w którym znalazły się przepisy związane z wprowadzaniem do obrotu produktów pochodzących z państw trzecich. Uregulowano w nim ponadto sprawy dotyczące powstrzymywania i eliminowania wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa pochodzących z nielegalnych źródeł (nielegalne połowy).

Zwiększą się kompetencje ministra ds. rybołówstwa w odniesieniu do drogowych, kolejowych albo lotniczych przejść granicznych w zakresie m.in. wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa pochodzących z państw trzecich i powstrzymywania i eliminowania połowów NNN. Minister będzie również określał ceny progowe, po których może zostać uruchomiony mechanizm składowania.

Do projektu nowelizacji ustawy wprowadzono nowe definicje, dotyczące m.in.: producenta, centrum pierwszej sprzedaży. Zamieniono także pojęcia „produkty rybne” na „produkty akwakultury” oraz „sektor rybacki” na „sektor akwakultury” z uwagi na fakt, że ich definicje określone są w przepisach UE, jak również ze względu na zapewnienie spójności terminologicznej z obecnie obowiązującą ustawą z 19 grudnia 2014 r. o rybołówstwie morskim.