Reforma wspólnej polityki rybołówstwa - pytania i odpowiedzi

Wsparcie dla rybołówstwa łodziowego

Flota łodziowa stanowi 77% całej floty UE z punktu widzenia liczby statków, ale przeciętnie jej oddziaływanie na zasoby jest mniejsze z uwagi na jej jedynie ośmioprocentowy udział w tonażu w skali UE (wielkość statku) oraz trzydziestodwuprocentowy udział pod względem mocy silnika. Łodziowe rybołówstwo przybrzeżne ma często duże znaczenie dla struktury społecznej i tożsamości kulturowej na wielu obszarach przybrzeżnych w Europie. W związku z tym wymaga szczególnego rodzaju wsparcia. W zreformowanej WPRyb prawo państw członkowskich do ograniczenia połowów w strefie do 12 mil morskich od linii brzegowej przedłużono do 2022 r. Rybołówstwo łodziowe może również zostać wyłączone z systemu zbywalnych kwot połowowych. Przyszły instrument finansowy dla rybołówstwa będzie obejmował środki korzystne dla rybołówstwa łodziowego i pomoże gospodarkom lokalnym w dostosowaniu się do zmian.

Rozwój zrównoważonej akwakultury

Lepsze ramy prawne dla akwakultury zwiększą produkcję i podaż żywności pochodzącej z morza w UE, zmniejszą zależność od importu ryb oraz pobudzą wzrost w regionach przybrzeżnych i wiejskich. Do 2014 r. państwa członkowskie sporządzą krajowe plany strategiczne mające na celu usunięcie przeszkód administracyjnych i utrzymanie norm środowiskowych, społecznych i gospodarczych w sektorze chowu i hodowli ryb. Zostanie powołany nowy komitet doradczy ds. akwakultury, który będzie doradzał w kwestiach związanych z tym sektorem. W rozwoju akwakultury widać wyraźny wymiar unijny: strategiczne wybory dokonywane na poziomie krajowym mogą rzutować na ten rozwój w sąsiadujących państwach członkowskich.

Rozwój wiedzy naukowej

Trafne decyzje dotyczące zarządzania oraz skuteczna realizacja zreformowanej WPRyb wymagają wiarygodnych i aktualnych informacji o stanie zasobów morskich. Wniosek ustanawia podstawowe zasady i obowiązki dla państw członkowskich w zakresie gromadzenia danych, zarządzania nimi i dostępności danych oraz przepisów dotyczących dostępu Komisji do danych. Państwom członkowskim zostanie powierzone zadanie polegające na gromadzeniu, przechowywaniu i wymianie danych naukowych dotyczących stad ryb oraz wpływu połowów na poziomie basenu morskiego. W celu koordynacji tych działań powstaną krajowe programy badawcze.

Zarządzanie zdecentralizowane

We wniosku Komisji jasno określono role i obowiązki każdego podmiotu, a proces decyzyjny związano ściślej z konkretnymi łowiskami. Zarządzanie w skali mikro z Brukseli nie będzie już miało miejsca, a prawodawcy unijni będą określać jedynie ramy ogólne, podstawowe zasady, ogólne poziomy docelowe, wskaźniki realizacji oraz ramy czasowe. Państwa członkowskie będą zatem decydować o konkretnych środkach realizacji i współpracować na szczeblu regionalnym. Wniosek obejmuje przepisy gwarantujące, że zainteresowane państwa członkowskie przyjmą kompatybilne i skuteczne środki. Ustanowiono mechanizm rezerwowy podejmowania działania przez Komisję w przypadkach, w których państwa członkowskie nie mogą dojść do porozumienia, lub gdy cele nie zostają osiągnięte.

Nowa polityka rynkowa – wzmocnienie pozycji sektora i większa świadomość konsumentów

Aby organizacja wspólnych rynków produktów rybołówstwa przyczyniała się do realizacji celów nowej WPRyb, proponowany zestaw obejmuje wniosek dotyczący nowej polityki rynkowej. Jej celem jest wzmocnienie konkurencyjności unijnego przemysłu, zwiększenie przejrzystości na rynkach i zapewnienie równych szans wszystkim produktom wprowadzanym do obrotu w Unii.

Obejmuje ona również unowocześnienie systemu interwencji, ponieważ utrzymanie obecnego systemu, w którym pieniądze publiczne przeznacza się na marnotrawienie ryb, nie jest zasadne. Zostanie on zastąpiony uproszczonym mechanizmem przechowywania, który umożliwi organizacjom producentów skup produktów rybołówstwa, kiedy ceny spadną poniżej pewnego poziomu, i przechowywanie ich w celu wprowadzenia do obrotu w okresie późniejszym. Taki system będzie sprzyjał stabilności rynku.

Zwiększy się również rola organizacji producentów we wspólnym zarządzaniu, monitorowaniu i kontroli. Lepszy marketing unijnych produktów rybołówstwa i akwakultury pomoże ograniczyć marnotrawstwo i zapewni producentom rynkową informację zwrotną.

Nowe normy handlowe dotyczące etykietowania, jakości i identyfikowalności zapewnią konsumentom dokładniejsze informacje i zachęcą ich do wspierania zrównoważonego zarządzania rybołówstwem. Niektóre informacje na etykietach będą obowiązkowe, np. rozróżnienie między produktami rybołówstwa a produktami akwakultury; inne informacje można będzie podawać dobrowolnie.

czytaj dalej na następnej stronie...