Plan wielogatunkowy dla Bałtyku

Plan wielogatunkowy dla Bałtyku

Uzgodnienie planu umożliwi poprawę kondycji m.in. stad dorsza bałtyckiego. Przez kilka ostatnich lat populacją dorsza zarządzano na podstawie planu, który nie uwzględniał wystarczająco uwarunkowań biologicznych i szerszej sytuacji środowiskowej W ramach nowego planu przewidziano szereg możliwości elastycznego reagowanie na zmiany w żywych zasobach morza, co powinno pozytywnie wpłynąć zarówno na stan stad ryb, jak i dochodowość połowów.
 

Konstrukcja planu uwzględnia najważniejsze aspekty niedawnej reformy Wspólnej Polityki Rybackiej UE, m.in.: elastyczne definiowanie docelowej śmiertelności połowowej (co daje pole manewru w ustalaniu corocznych limitów połowowych), ułatwienia we wdrażaniu obowiązku wyładunkowego, czy też zabezpieczenia na wypadek pogorszenia się stanu stad poniżej bezpiecznych poziomów biologicznych. Rada przewidziała też powiązanie z Europejskim Funduszem Morskim i Rybackim, umożliwiając korzystanie, w razie potrzeby, ze środków na tymczasowe zaprzestanie połowów. Ponadto, dzięki uwzględnieniu w jednym unijnym akcie prawnym trzech najważniejszych gospodarczo i biologicznie gatunków bałtyckich, możliwe będzie, najpewniej w perspektywie kilku lat, uwzględnianie interakcji między tymi gatunkami oraz podejścia ekosystemowego.
 

Jedną z najważniejszych nowości planu jest szerokie zastosowanie regionalizacji, jako metody zarządzania rybołówstwem. Dzięki temu decyzje o szczegółowym kształcie przepisów technicznych będą w praktyce zapadać w gronie państw członkowskich regionu bałtyckiego (BALTFISH), po konsultacji z reprezentującą sektor rybacki Radą Doradczą Morza Bałtyckiego (BS AC).
 

Plan wielogatunkowy dla Bałtyku jest pierwszym z serii przygotowywanych przez Komisję Europejską planów dla innych mórz, dlatego wiele państw członkowskich, m.in. Francja i Hiszpania, podkreślało w dyskusji jego precedensowe znaczenie dla rybołówstwa całej UE. Negocjacje w Radzie miały również trudny charakter ze względu na trwający spór między Radą UE z jednej strony, a Parlamentem Europejskim i Komisją Europejską z drugiej, dotyczący podziału kompetencji między te instytucje w procesie ustalania limitów połowowych.