Z pierwotnego brzmienia przepisu § 7 ust. 2 pkt 10 ww. rozporządzenia wynikało zatem ograniczenie co do możliwości uzyskania pomocy finansowej na inwestycje związane z budową w sytuacji nieposiadana przez wnioskodawcę określonego prawa do dysponowania gruntem. Przepisy te jednocześnie odwoływały się do regulacji prawa budowlanego, które definiuje pojęcie „budowy” jako wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Z tego względu potencjalne inwestycje, obejmujące przykładowo zakup wyposażenia do budynku inwentarskiego, które nie wpisywały się w powyższe regulacje dopuszczające, pod określonymi warunkami, możliwość realizacji inwestycji budowlanych, mogły być realizowane przez wnioskodawców bez stosowania ograniczeń wynikających z §7 ust. 2 pkt 10 rozporządzenia.
Zmiana przepisów podyktowana była koniecznością lepszego ukierunkowania pomocy, poprzez wyraźne wskazanie, że inwestycje trwale związane z gruntem lub nieruchomością nie mogą być przedmiotem wsparcia, jeżeli grunt lub nieruchomość nie są w posiadaniu wnioskodawcy w sposób opisany w znowelizowanym przepisie.
Mając na uwadze powyższe, wskazane przez Pana Prezesa inwestycje, oceniane przez Oddział Regionalny ARiMR, mogły być zakwalifikowane, w zależności od brzmienia przepisu, jako wpisujące się, bądź nie wpisujące się w dyspozycję stosownych regulacji rozporządzenia wskazujących na określone zasady dysponowania gruntem w przypadku realizacji inwestycji budowlanych, bądź trwale związanych z gruntem lub nieruchomością.
Odnosząc się natomiast do zagadnienia odmiennego podejścia przez ARiMR do kwestii oceny wielkości prowadzonej produkcji zwierzęcej w kontekście wymogów związanych z uzyskaniem dokumentacji środowiskowej, informuję, iż kwestia sprawdzenia przez ARiMR, czy dokonano oceny oddziaływania danej inwestycji na środowisko, wynika z przepisów art. 45 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005, zgodnie z którym, aby kwalifikować do wsparcia z EFRROW, operacje inwestycyjne muszą być poprzedzone oceną spodziewanego oddziaływania na środowisko zgodnie z prawem mającym zastosowanie do tego rodzaju inwestycji w przypadku, gdy inwestycja może mieć negatywny wpływ na środowisko.
W związku z powyższymi regulacjami, również przepisy rozporządzenia dotyczącego „Modernizacji gospodarstw rolnych” obligują wnioskodawców do złożenia wraz z wnioskiem o przyznanie pomocy kopii ostatecznych pozwoleń, zezwoleń lub innych decyzji, w tym dotyczących ocen oddziaływania na środowisko, bądź kopii innych dokumentów, których uzyskanie jest wymagane przez odrębne przepisy.
Z tego względu, gdy w gospodarstwie planowana jest operacja zawierająca w swoim zakresie przedsięwzięcie, które w myśl przepisów rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko („rozporządzenie ooś”) powoduje przekroczenie w gospodarstwie określonych wartości progowych związanych z rozmiarami produkcji w gospodarstwie, do wniosku o przyznanie pomocy w ramach operacji typu „Modernizacja gospodarstw rolnych” powinny zostać załączone odpowiednie decyzje właściwych instytucji, w tym tzw. „decyzja środowiskowa”. Należy przy tym podkreślić, iż przedsięwzięciem tym jest chów lub hodowla zwierząt o określonej wielkości DJP ustalonej przy zastosowaniu określonych w tym zakresie reguł wynikających z rozporządzenia ooś. Na podstawie przepisów rozporządzenia ooś (§ 2 ust. 1 pkt 51), określając powyższe wartości progowe, za liczbę DJP przyjmuje się maksymalną możliwą obsadę zwierząt (maksymalną możliwą obsadę danego obiektu). Przepisy w tym zakresie nie zostały zmienione na przestrzeni lat wskazanych w piśmie KRIR. Ewentualne stosowanie odmiennego, nie wynikającego z powyższej regulacji podejścia, gdzie przedsięwzięcie oceniono przez pryzmat średniorocznej obsady zwierząt w gospodarstwie wymagałoby przeanalizowania konkretnej sprawy, w której pracownik ARiMR oceniający wniosek postąpiłby niezgodnie z przepisami szczególnymi regulującymi kwestie wymagalności decyzji środowiskowych. Ponadto należy podkreślić, iż to nie ARiMR, a właściwe kompetencyjnie organy decydują o konieczności wydania w danym przypadku decyzji środowiskowej albo braku potrzeby uzyskania takiej decyzji albo o konieczności zmiany dotychczasowej decyzji (o ile została ona wcześniej wydana). ARiMR, zgodnie z przeprowadzonymi konsultacjami z Generalną Dyrekcją Ochrony Środowiska, co do zasady, powinna jednak ustalić, czy byłaby ona wymagana, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny gospodarstwa oraz planowane zwiększenie obsady zwierząt związane z realizowaną operacją.
Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa prowadzą różnorodne działania w celu informowania potencjalnych wnioskodawców o zakresie wsparcia oferowanego w ramach „Modernizacji gospodarstw rolnych” oraz o zmianach przepisów dotyczących tego instrumentu wsparcia. W celu zapewnienia efektywniejszej komunikacji z obywatelami, w najbliższym czasie dokonana zostanie analiza dotychczasowych efektów i skuteczności tych działań.