Należy zauważyć, że IBR/IPV nie jest choroba istotną z punktu widzenia epizootycznego oraz nie jest chorobą zakaźną istotną dla zdrowia publicznego, nie jest też objęta obowiązkiem zgłaszania (notyfikacji) w Unii Europejskiej, ani likwidacji w sposób zharmonizowany. Jest jedynie objęta obowiązkiem rejestracji. Zgłaszanie oraz likwidacja IBR/IPV jest tylko zalecane z uwagi na handel wewnętrzny Unii Europejskiej. Środki ograniczające rozprzestrzenianie IBR/IPV określone zostały w prawie unijnym w odniesieniu do zdrowia buhajów wprowadzanych do zatwierdzonych centrów pozyskiwania nasienia, samego nasienia oraz handlu żywymi zwierzętami. (Przepisy te zostały wdrożone w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 maja 2009 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych mających zastosowanie do nasienia bydła (Dz. U. z 2014 r, poz. 69).
W celu kontroli występowania zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła w Polsce od 2010 r. corocznie prowadzi się monitoring choroby IBR/IPV zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie określenia jednostek chorobowych, sposobu prowadzenia kontroli oraz zakresu badań kontrolnych zakażeń zwierząt (Dz. U. poz. 2813, z późn. zm.). Z danych uzyskanych ze Sprawozdania z realizacji zadań Inspekcji Weterynaryjnej w 2017 r. wynika, że w związku z monitoringiem w kierunku tej jednostki chorobowej zostało przebadanych 1 777 stad, w tym 5 100 zwierząt. Zgodnie z wykazem chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji wynika, że w 2015 r. stwierdzono 92 ogniska choroby IBR/IPV, w 2016 r. - 88 ogniska, a w 2017 r. zostały stwierdzone 71 ogniska, w tym u 282 sztuk bydła potwierdzono chorobę.
Zakaźne zapalenie nosa i tchawicy/otręt bydła zostało wskazane, jako jedna z chorób, dla których państwa członkowskie UE mogą realizować krajowy program kontroli i zwalczania uprawniający do ubiegania się o dodatkowe gwarancje w odniesieniu do IBR/IPV (dyrektywa Rady 64/432/EWG). W praktyce oznacza to, że do państwa członkowskiego UE lub regionu, na którym realizowany jest ww. program mogą być wprowadzane zwierzęta z państw członkowskich UE i regionów wolnych od IBR/IPV lub z obszarów innych niż wolne od tej choroby, w tym z gospodarstwa wolnego od IBR/IPV, po spełnieniu określonych na poziomie unijnym warunków.
Należy zwrócić uwagę, że koszt realizacji ww. programu nie jest współfinansowany z budżetu UE.
W przepisach prawnych Unii Europejskiej określone zostały jedynie wymagania, jakie powinno spełnić gospodarstwo, aby uzyskać status gospodarstwa wolnego od IBR/IPV(decyzja Komisji 2004/558/WE). Status gospodarstwa wolnego od IBR/IPV, po spełnieniu określonych warunków, nadawany jest przez właściwy, w danym państwie członkowskim UE, organ.
Niemniej jednak uwalnianie pojedynczych gospodarstw w przyszłości może zostać wykorzystane jako pierwszy etap programu mającego na celu uzyskanie statusu regionu lub terytorium państwa członkowskiego UE wolnego od IBR/IPV.
Należy jednak pamiętać, że profilaktyka nieswoista w przypadku zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/ otręt bydła ma duże znaczenie i obejmuje poprawę warunków środowiskowych poprzez zmniejszenie obsady zwierząt, poprawę warunków xv pomieszczeniach, w których utrzymywane są zwierzęta tj. ich ocieplenie, zmniejszenie wilgotności, zapewnienie właściwej wentylacji (obniżenie poziomu C02, NH3 i kurzu), a także właściwe żywienie oraz przeciwdziałanie stresowi np. podczas transportu. Innym sposobem zapobiegania zakaźnemu zapaleniu nosa i tchawicy są szczepienia (profilaktyka swoista).
Czytaj dalej na następnej stronie...