Sery podpuszczkowe dojrzewające, ze względu na zawartość tłuszczu w suchej masie (s.m.), dzieli się na pełnotłuste – nie mniej niż 45% tłuszczu w s.m., tj. 25,5% tłuszczu ogółem, tłuste – nie mniej niż 40% tłuszczu w s.m. - około 22% tłuszczu ogółem, a także półtłuste – nie mniej niż 20% tłuszczu w s.m. - około 10% tłuszczu ogółem.
Cechy serów podpuszczkowych wynikają z szeregu czynników sanitarnych i technologicznych – począwszy od jakości surowca mleczarskiego, a skończywszy na produkcji charakterystycznej dla określonego gatunku sera. Z uwagi na różnorodność gatunków serów podpuszczkowych i parametrów ich wytwarzania, mogą one uzyskać odmienne cechy teksturalne i organoleptyczne.
Uwzględniając regionalne tradycje w produkcji różnych typów serów podpuszczkowych dojrzewających, z uwagi na technologie i sposób wytwarzania, można podzielić je na dwa rodzaje:
-
sery podpuszczkowe dojrzewające miękkie i półmiękkie:
-
z porostem pleśniowym (np. camembert, brie),
-
przerostem pleśniowym (roquefort, fromage bleu, gorgonzola, rokpol),
-
maziowe (ser limburski, romadur, piwny, monastyrski), pomazankowe (bryndza),
-
solankowe (grecka feta, teleme, polski solan),
-
wędzone (rolada ustrzycka, ser gryficki, ser zamojski wędzony);
-
sery podpuszczkowe dojrzewające półtwarde, twarde i bardzo twarde:
-
typu szwajcarsko-holenderskiego (w Polsce: tylżycki i trapistów, warmiński, mazurski, żuławski, myśliwski, salami),
-
typu holenderskiego (w Polsce: edamski, gouda, podlaski, liliput, puławski, zamojski),
-
typu szwajcarskiego (w Polsce: ementaler, sokół, tykociński, radamer),
-
typu angielskiego (cheddar),
-
typu włoskiego, do tarcia (parmezan),
-
sery z masy parzonej (włoski ser mozzarella, bułgarski kaszkawał, polski oscypek).
źródło: Gospodarz.pl/KOWR foto:
Gospodarz.pl