Gospodarowanie na obszarach NATURA 2000

Przyroda jest dobrem ogólnonarodowym, dziedzictwem pokoleń, dumą narodów. Polska wyróżnia się na tle innych krajów Europy faktem posiadania obszarów jeszcze nieskażonych, gdzie ludzka ingerencja nie poczyniła drastycznego spustoszenia. Charakterystyczna i jakże ważna bioróżnorodność w krajobrazie naszego kraju cieszy oczy nawet tych, co jej nie doceniają, ale chcą mieszkać w zielonym i urokliwym zakątku.

Gospodarowanie na obszarach NATURA 2000
Po wejściu do Unii Europejskiej najcenniejsze przyrodniczo obszary Polski zostały włączone do Europejskiej Sieci Natura 2000. Jej celem jest zachowanie, ochrona i poprawa jakości najwartościowszych fragmentów naszego kontynentu. Ochroną objęte są gatunki roślin i zwierząt najrzadziej występujące oraz cenne przyrodniczo siedliska zagrożone wyginięciem. Zakwalifikowanie danego obszaru do Sieci Natura 2000 oznacza jego wyjątkowość przyrodniczą. Ostoje przyrody należące do Europejskiej Sieci Natura 2000 to: OSO - Dyrektywa Ptasia - Obszary Specjalnej Ochrony Ptaków, SOO – Dyrektywa Siedliskowa – Specjalne Obszary Ochrony. Ostoja ptasia i siedliskowa mogą pokrywać się na tym samym obszarze. Większość obszarów Natura 2000 w Polsce to tereny obejmujące parki narodowe, krajobrazowe i rezerwaty, dla których już wcześniej opracowano plany ochrony i do których należy się stosować w odniesieniu do całego obszaru. Na pozostałych terenach Natura 2000 obowiązują inne zasady ochrony przyrody. Na obszarach tych ochronie podlegają tylko gatunki i siedliska uregulowane przepisami dyrektyw UE Ptasiej i Siedliskowej. Inne elementy przyrody nie są chronione, co nie znaczy, że są bezwartościowe.
 
Dla obszarów Natura 2000, aby pogodzić konieczność skutecznej ochrony przyrody i móc jednocześnie prowadzić działalność rolniczą czy gospodarczą, opracowuje się plany zadań ochronnych. Zadaniem takiego planu jest stworzyć obopólną korzyść pomiędzy ochroną zagrożonych gatunków i siedlisk a potrzebami ekonomicznymi. Wszelka działalność zarówno rolnicza jak i gospodarcza nie jest zabroniona o ile nie szkodzi środowisku. Na obszarach Natura 2000 nie wolno realizować przedsięwzięć, które mogłyby negatywnie wpłynąć na chronione gatunki roślin, zwierząt i siedliska. W przypadku ewentualnego zagrożenia inwestor, aby móc otrzymać od właściwego urzędu decyzję środowiskową i odpowiednie pozwolenia, musi przedstawić raport oddziaływania inwestycji na środowisko, który to raport podlega wcześniejszej ocenie RDOŚ - Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska i Powiatowego Inspektora Sanitarnego. Procedura ta jest uregulowana stosownymi przepisami prawnymi w tym zakresie, a wszystko po to, aby gospodarzyć i jednocześnie nie szkodzić siedliskom i ptakom, dla których stworzono ostoję.  W wyjątkowych sytuacjach, a takie mają miejsce (np.: Inwestycja w Dolinie Rospudy), państwo członkowskie musi wystąpić o opinię do Komisji Europejskiej. Plany zadań ochronnych dla obszarów Natura 2000 ustanawia Regionalny Dyrektor na okres 10 lat w drodze aktu prawa miejscowego w formie zarządzenia. Kieruje się koniecznością utrzymania lub przywracania do właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt.
 
W procedurze przygotowania planów biorą udział osoby i podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, dokumenty podlegają także konsultacjom społecznym. Szczegółowy tryb prac w tym zakresie określa rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 17 lutego 2010 r w sprawie sporządzania projektu planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000. Obecnie w Wielkopolsce trwają prace nad przygotowaniem planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Dolina Środkowej Warty PLB300002. Spotkania w tej sprawie odbyły się 20 października w Koninie i 13 listopada br w miejscowości Dąbie.  W warsztatach uczestniczyli przedstawiciele gmin, pracownicy ARiMR, Ośrodków Doradztwa Rolniczego, pracownicy RDOŚ, nadleśnictwa oraz rolnicy. Podczas omawiania projektu planu zadań ochronnych wywiązała się dyskusja, uczestnicy wnosili uwagi i propozycje do projektu.


Tagi:
źródło: