Przepisy te mogą mieć wpływ na posiadaczy gospodarstw, posiadaczy zwierząt, zarządców dróg publicznych, myśliwych oraz koła łowieckie.
Ustawa nakłada na myśliwych oraz dzierżawców lub zarządów obwodów łowieckich w odniesieniu do zwierząt wolno żyjących obowiązki analogiczne do tych, jakie obowiązują posiadaczy zwierząt, w tym m.in. przekazywania informacji o podejrzeniu choroby zakaźnej, uniemożliwienia osobom postronnym dostępu do zwłok zwierzęcych oraz udzielania informacji, wyjaśnień i niezbędnej pomocy organom Inspekcji Weterynaryjnej.
W przypadku przeprowadzania odstrzału sanitarnego na terenie parku narodowego lub rezerwatu przyrody konieczne jest, po wydaniu przez powiatowego lekarza weterynarii nakazu przeprowadzenia takiego odstrzału, ustalenie warunków takiego odstrzału z właściwym dyrektorem parku narodowego lub regionalnym dyrektorem ochrony środowiska – w odniesieniu do obszaru rezerwatu przyrody. Na pozostałych obszarach objętych formami ochrony przyrody nie ma takich obostrzeń.
Powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku gdy nakazany został odstrzał sanitarny zwierząt, może wnioskować do Polskiego Związku Łowieckiego (PZŁ) o wyznaczenie dla poszczególnych dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich dodatkowych osób do realizacji tego nakazu. W przypadku niewykonywania przez dzierżawców obwodów łowieckich, określonych nakazów, w tym w szczególności nakazu odstrzału sanitarnego, z przyczyn leżących po stronie dzierżawców, dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe lub starosta, na wniosek powiatowego lekarza weterynarii lub Polskiego Związku Łowieckiego, wypowiada umowę dzierżawy obwodu łowieckiego. Jednocześnie dodano przepis mówiący o konieczności przekazywania przez PZŁ lub dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich, na wniosek organów Inspekcji Weterynaryjnej informacji dotyczącej liczby zwierząt łownych występujących na danym obszarze oraz szacowanej zmianie stanu liczebnego tych zwierząt w danym okresie, planów łowieckich i wykonania tych planów.