Zobacz również tu

Poznaj produkty

| Autor: redakcja1

I wiesz, co jesz - miód (cz.1 z 3)

W pierwszej odsłonie cyklicznych artykułów poświęconych różnym produktom żywnościowym chcielibyśmy przybliżyć podział, właściwości, zastosowanie oraz inne ciekawe informacje związane z wyjątkowo pożądanym zimą przysmakiem, jakim jest miód.

I wiesz, co jesz - miód (cz.1 z 3)
Miód należy do jednego z najstarszych lekarstw, a o jego dobroczynnych właściwościach przekonali się już starożytni Egipcjanie czy Grecy. Dowodem na to, iż miód zbierany był już ok. 1500 lat temu jest ściana w grocie skalnej w Walencji, na której przedstawiony jest człowiek wybierający miód do bukłaka. W Egipcie ok. 3500 lat temu spisano, na do dziś zachowanym,  papirusie, swego rodzaju porady – jak hodować pszczoły w glinianych dzbanach. Wtedy to miód był stosowany nie tylko jako pokarm, ale także jako lekarstwo na rany wojowników. Balsamowano nim także ciała wodzów.

Hipokrates i Pitagoras twierdzili, że swoją długowieczność zawdzięczają jadaniu dużych ilości miodu. Hipokrates, którego mianowano ojcem medycyny z powodzeniem stosował go jako wartościowy składnik maści czy też używał do słodzenia ziołowych wywarów leczniczych. Stosował go także Dioscorides oraz Arystoteles. Natomiast w Egipcie królowa Kleopatra dodawała tą słodką substancję do kąpieli pielęgnacyjnych z mleka oślego. Dobroczynne działanie miodu doceniała także żona Nerona – Popea, która smarowała nim twarz. Japonki używały kremu do rąk, zawierającego miód, a Kreolki z Ameryki Środkowej swoją piękną karnację zawdzięczają smarowaniu całego ciała miodem. Znany do dziś „miesiąc miodowy”, obchodzony był już w średniowiecznej Skandynawii, gdzie przez 30 dni uroczystości weselnych pito 20 procentowy miodek.
 
Niestety miód doczekał się też opinii mało pochlebnych. Arnold Bender – światowej sławy żywieniowiec, stwierdził, iż miód to nic innego jak związek glukozy, fruktozy oraz wody, a jedzenie go nie przynosi żadnych korzyści.
 
Od lat stosowany przy różnych dolegliwościach przez nasze babcie. Przyjrzyjmy się więc temu złotemu cudowi z bliska. Co jest takiego w miodzie, że można go stosować na tyle różnych sposobów?

Przede wszystkim miód składa się z glukozy, fruktozy oraz z wody. Poza tym zawiera również minerały (wapń, żelazo, fosfor, magnez, mangan, miedź, potas, antyoksydanty), witaminy z grupy B (B1, B2, B5 i B6) oraz aminokwasy. Ponadto posiada także właściwości antybakteryjne i przeciwzapalne, a także przeciwalergiczne.

Z uwagi na to, że szczegółowe zastosowanie i właściwości miodu zależą głównie od tego, z jakich roślin został zrobiony, dziś chcielibyśmy wymienić i opisać podstawowe rodzaje miodu.
 
Kiedy i jaki miód należy zastosować?

1. Kwiatowy (nektarowy) –  w głównej mierze jest o bawy jasnej, ale zdarza się również, że ma on odcień od ciemnożółtego po brązowy. Charakteryzuje się wyraźnym aromatem. Najczęściej jest produkowany z różnych gatunków kwiatów rosnących latem. Jednakże przy ogromnej przewadze nektaru jednej rośliny uzyskuje się miody odmianowe.

Wśród miodów kwiatowych wyróżniamy:
  • Miód wielokwiatowy – w stanie płynnym charakteryzuje się żółtą barwą. Po skrystalizowaniu przyjmuje kolor jasnobrązowy. Zapach woskowy, łagodny. Smak uzależniony jest przede wszystkim od rodzaju oblatywanego kwiatu. Działa korzystnie przy katarze siennym, alergiach, anemii, przeziębieniu, chorobach serca, regulacji ciśnienia i trudno gojących się ranach.
  • Rumiankowy – produkowany z nektaru kwiatów rumianku. Wyróżnia się jasną barwą i łagodnym smakiem. Używany przede wszystkim przy schorzeniach laryngologicznych.
  • Gryczany – produkowany jest z nektaru kwiatów gryki. Ma ciemną bursztynową barwę i płynną konsystencję, a po skrystalizowaniu przybiera kolor mocnej herbaty. Smak ma ostry i lekko piekący. Posiada on w swym składzie rutynę, która wzmacnia i oczyszcza naczynia krwionośne. Używany w stanach wyczerpania, złamaniach kości, przy problemach z układem krążenia, nerwicach oraz trudno gojących się ranach.
  • Lipowy – wytwarzany z nektaru kwiatów lipy. Jest barwy żółtej i czuć  w nim posmak lipy. Miód ten uspokaja, posiada właściwości antyseptyczne, ułatwia zasypianie, równoważy ciśnienie, wspomaga leczenie zapalenia oskrzeli i grypy, a także łagodzi uporczywy kaszel.
  • Akacjowy – powstaje z nektaru kwiatów akacji. Ma barwę bardzo jasną, prawie przeźroczystą i bardzo wolno ulega krystalizacji. Stosuje się go w zaburzenia pracy układu trawiennego, a w szczególności przy nadkwaśności, jak i również w schorzeniach nerek i dróg moczowych.
     
  • Wrzosowy – pochodzi z nektaru kwiatów wrzosu. Ma ciemnobrunatną barwę, a po skrystalizowaniu staje się pomarańczowy. Jego smak jest gorzki i ostry zarazem. Wykorzystuje się go przy leczeniu prostaty, schorzeniach pęcherza moczowego i nerek.
Czytaj dalej na następnej stronie...
Tagi:
pszczoły + rośliny + choroby + miód +
Monitoruj tagi
źródło: